سازمان حقوق بشر ایران، (۶ اردیبهشت ۱۳۹۷): زندانیان زندان رجاییشهر کرج که از حدود ۱۰ ماه پیش به بند ۱۰ این زندان منتقل شدهاند در محدودیتهای شدیدتری نسبت به سایر زندانیان قرار دارند.
بنا به اطلاع سازمان حقوق بشر ایران، مرداد ماه سال ۱۳۹۶ بیش از ۵۴ تن از زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج از سالن ۱۲ این زندان بدون وسایل شخصی به سالن ۱۰ این زندان منتقل شدند. گفته شده که مسئولان زندان وسایل شخصی زندانیان را ضبط کرده و در برخی موارد به زندانیان دیگر دادهاند.
از زمانی که زندانیان سیاسی به این سالن وارد شدند با مشکلات مضاعفی روبرو شدند. نداشتن آب گرم برای استحمام، نداشتن وسایل شخصی مانند یخچال، پتو، لباس کافی، تلویزیونهای شخصی، کتاب، عدم دسترسی به نشریات و یا مراکز آموزشی و فرهنگی زندان، عدم دسترسی به پزشک متخصص، کنترل شدید توسط دوربینهای مداربسته و زندگی دائمی زیر دوربین، ساعات کوتاه و گاه بد موقع برای هواخوری، برخی از مشکلات گزارش شده است.
یک منبع مطلع در این خصوص به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «حدود آذر ماه سال ۹۶ بود که زندانیان تصمیم گرفتند بخاطر شرایط و محدودیتهای غیر انسانی که فقط در حق زندانیان سیاسی اعمال میشود، غذای زندان را دریافت نکنند و خودشان غذا درست کنند. این اعتصاب غذای دولتی تا یک ماه به طول انجامید و در مرحله بعد، یعنی در سیامین روز، زندانیان دوربینهای داخل بند را بستند. پس از این کار گارد ضد شورش به داخل بند آمد و چند نفر از زندانیان را به عنوان سردسته اغتشاش در زندان با خود بردند و کل وسایل بچهها را به هم ریختند و بازرسی کردند و نهایتا به آنجا رسید که قول دادند شرایط تغییر خواهد کرد، که تا به امروز تغییری حاصل نشده.»
این منبع در ادامه گفت: «حدود سه هفته پیش مصطفی محبی رئیس کل سازمان زندانهای استان تهران به زندان رجایی شهر آمد و از همه جا بازدید کرد بجز بند زندانیان سیاسی. افسر نگهبان بند زندانیان سیاسی به وی گفته بود، که در بین زندانیان سیاسی کسانی هستند که مشکلات گوارشی دارند و دارو مصرف میکنند، حداقل یخچالهایشان را به ایشان بدهید تا بتوانند غذاهای خود را در آن بگذارند. محبی نیز در جواب وی به مسخره گفته بود یک دانه یخچال به ایشان بدهید تا داروهایشان را در آن بگذارند.»
این منبع در پایان گفت: «در نهایت بعد از ۹ ماه به زندانیان سه عدد یخچال دادند و هواخوری چهار ساعت در روز شد. اما هنوز اجازه ورود کتاب و روزنامه را نمیدهند. زندانیان هیچ سیستم گرمایشی در طول زمستان نداشتند و فروشگاه هم چیز زیادی نمیآورد. در هر اتاق سه دوربین وصل شده و جمعا با دوربینهای حمام و دستشویی پنجاه و چهار دوربین در سالن ده وصل شده است. حتی مکانی برای اینکه زندانیان لباس خود را عوض کنند و دوربین نبیند نیز وجود ندارد. پنجرهها با سه لایه فنس جوش خوردهاند و هوای تازه داخل بند نمیآید. تا سه ماه پیش حتی آب گرم برای استحمام وجود نداشت. زندانیان برای شستن خود کتری میگذاشتند میجوشید و میریختند داخل تشت و با کاسه خود را میشستند. حتی پتو هم به اندازه کافی نداشتند. در سالن ده به سبک زندانهای دهه ۶۰ فقط یک تلویزیون در انتهای سالن وجود دارد که تنها سرگرمی زندانیان است.»
گفته میشود محمد مردانی، رئیس زندان رجایی شهر، نقش اصلی را در جابجایی و فشار مضاعف به زندانیان سیاسی بازی کرده، با این حال وی مدعی است این کار را به دستور مقامات قضایی انجام داده است.
زندان رجایی شهر کرج یکی از زندانهای بدنام در استان البرز است که طی ماههای گذشته بیشترین میزان اعدام را به خود اختصاص داده بود.