مسئولیت کور کردن یک انسان بر شانه‌های کودک ۱۱ ساله

روز سه‌شنبه ۱۸ آبان ماه حکم قصاص (کور کردن) چشمان یک زندانی که متهم بود در تاریخ ۱۷ تیر ماه ۱۳۸۸ چشمان یک دختر ۴ ساله را با پاشیدن آهک کور کرده است در یکی از زندان‌های اطراف تهران به اجرا درآمد. این حکم با مسئولیت این دختر که فاطمه نام دارد و اکنون ۱۱ ساله شده به اجرا درآمد.

طی گفتگویی که فاطمه با رسانه‌های رسمی در داخل ایران داشت عنوان کرد: "وقتی برای اجرای حکم به تهران آمدم نمی‌دانستم چه کاری باید انجام بدهم، اما وقتی یاد لحظه آهک ریختن روی چشمانم افتادم تصمیم به اجرا گرفتم تا همه بدانند مجازات این اقدام تلخ قصاص است و هیچ کس نمی‌تواند با خراب کردن زندگی فرد دیگری قصر در برود."

طبق قانون مجازات اسلامی در ایران سن رشد دختران ۹ سالگی و پسران ۱۵ سالگی است و به همین دلیل قانون مسئولیت کور کردن چشمان متهم را در این پرونده بر شانه‌های فاطمه قرار داده بود. این درحالی است که این کودک که ۷ سال پیش در ۴ سالگی قربانی خشونت و بی‌رحمی علیه کودکان گشته بود، از این پس باید عذاب وجدان کور کردن یک انسان دیگر را نیز تحمل کند.

قوانین مربوط به قصاص، قربانی یا خانواده قربانیان را در تنگنای بخشش یا اجرا قرار می‌دهد. در صورت بخشش مجرمان پس از مدت کوتاهی آزاد می‌شوند و عدالت در موردشان اجرا نمی‌شود و در صورت اجرای این مجازات بی‌رحمانه، مشکلات روحی ناشی از این عمل بر مشکلات قربانی افزوده می‌شود.

در مورد دیگری در همین پرونده که عمق مشکلات و نابرابری در قوانین مجازات اسلامی و نقض حقوق این کودک ۱۱ ساله را به نمایش می‌گذارد، اخذ تفاضل دیه زن نسبت به مرد از خانواده فاطمه به جهت اجرای حکم قصاص است. اخذ این پول برای اجرای مجازات بی رحمانه و غیرانسانی قصاص چشم تحقیر قربانی این جنایت بوده و با اصول اولیه حقوق بشر مغایرت دارد.

محمود امیری مقدم سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران در این رابطه گفت: "قانون قصاص علاوه بر ترویج خشونت و بی رحمی، مسئولیت اجرای چنین مجازات‌هایی را بر عهده شهروندان عادی از جمله کودکان می‌گذارد. وقت آن رسیده که این قانون غیر انسانی از قوانین کشورها حذف شود. ما از جامعه جهانی می‌خواهیم که برای ممنوعیت این قانون تلاش کنند."