خطر اجرای اعدام قریب الوقوع ارسلان خودکام

بنا به اطلاع سازمان حقوق بشر ایران،‌ ارسلان خودکام زندانی سیاسی زندان مرکزی ارومیه که به اعدام محکوم و حکم وی در دیوان عالی کشور نیز به تایید رسیده، با فشار سپاه پاسداران در صف اعدام قرار گرفته است.

یکی از نزدیکان این زندانی سیاسی به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «ارسلان هیچ گناهی نکرده است، مسلح نبوده و در عملیاتی شرکت نداشته و یا پاسداری را نکشته که این حکم ناعادلانه برایش صادر شده. اتهاماتی که به وی وارد شده همه‌اش کذب محض هستند و او چیزی را امضا نکرده است. با این حال چند روز پیش پدر ارسلان به دادستانی ارومیه رفته بود و با لحنی تند او را بیرون کردند و گفتند دیگر اینجا نیا و به زودی منتظر اجرای حکم پسرت باش».

ارسلان خودکام، اهل مهاباد، متأهل، و دارای یک پسر ۱۶ ساله است. وی از نیروهای تسلیمی حزب دمکرات کردستان است که در دهه ۷۰ شمسی به عضویت سپاه پاسداران درآمدند. ارسلان خودکام پس از ۱۶ سال عضویت در سپاه به دلیل ارتباط با حزب دمکرات کردستان در فروردین ماه سال ۱۳۹۷ زمانی که برای ماموریت به اشنویه رفته بود، بازداشت و در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد.

منبعی که این اطلاعات را در اختیار سازمان حقوق بشر ایران قرار داد گفت: «بیشتر مساله ارسلان خودکام فضای مجازی بوده. او از طریق فضای مجازی با دوستانش در ارتباط بود و این موضوع باعث نگرانی سپاه شده بود. با این حال به او گفتند که می‌خواستی بمب گذاری کنی، در حالی که هیچ کدام از اینها صحت ندارد و هیچ کدام از اینها را ارسلان امضا نکرده و مدرکی هم وجود ندارد. ارسلان را ۳۶ روز در سلول‌های انفرادی سپاه شکنجه کردند تا اعترافات کذب را قبول کند. الان هم اطلاعات سپاه مصمم است که این حکم اجرا شود».

این منبع همچنین در خصوص شکنجه‌های اعمال شده بر روی این زندانی سیاسی گفت: «ماموران همان شب اول حدود ۵ ساعت او را کتک زدند تا از هوش رفت. بعد اجازه رفتن به دستشویی را به او نمیدادند. دستهایش را از پشت میبستند و در سلول رهایش می‌کردند. کتک و شلاق و ضرب و شتم روزها برای اخذ اعتراف از وی ادامه داشت».

در طی مراحل صدور و تایید حکم، ارسلان خودکام از حق داشتن وکیل انتخابی و رویه عادلانه قضایی محروم بوده است. همچنین پیشتر بستگان این زندانی سیاسی به سازمان حقوق بشر ایران گفته بودند که وی در طول مدت بازداشت، تحت شکنجه قرار داشته و مجبور به اعتراف شده است.

لازم به ذکر است که فقدان رویه عادلانه قضایی، محاکمات ناعادلانه، اعتراف‌گیری اجباری، استفاده از شکنجه و ماهیت سیاسی نظام قضایی ایران، بخصوص دادگاه‌های انقلاب که زندانیان سیاسی در آنجا محاکمه می‌شوند، از جمله مسایلی است که زندانیان با اتهامات سیاسی با آن روبرو می‌شوند.