سازمان حقوق بشر ایران؛ ۱۴ مرداد ماه ۱۴۰۰: نرگس محمدی، فعال حقوق بشر درطی نامهای سرگشاده به انریک مورا، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نوشت: «چطور است که شما برای ادامه مذاکرات با حکومت ایران میتوانید به ایران سفر کنید و حکومت ایران شما را می پذیرد؟ اما واکسنهای شما را برای مردم ایران نمی پذیرند؟ چون اولی برای بقای حکومت و دومی برای بقای مردم است».
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر سرشناس، درطی نامهای سرگشاده به انریک مورا، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، نسبت به شرکت وی در مراسم تحلیف رئیس جمهور ایران، اعتراض کرد.
وی در بخشی از این نامه نوشت: «مردم کشورهای شما میتوانند ساعتها در خیابانها تجمع کنند و مطالباتشان را از دولت بخواهند. اما مردم سرزمین من در مطالبه معیشت، آب و حق حیات با گلوله از پا در میآیند».
متن کامل این نامه که یک نسخه از آن در اختیار سازمان حقوق بشر ایران قرار گرفته است در زیر میاید:
مسئول محترم سیاست خارجی اتحادیه اروپا
جناب آقای انریک مورا
با سلام و احترام
طبق اخبار منتشر شده در رسانه ها، حضرتعالی برای شرکت در مراسم تحلیف آقای رئیسی بعنوان ریاست جمهوری نظام جمهوری اسلامی ایران، روز ۱۴ مرداد در مجلس شورای اسلامی حضور خواهید داشت. بنده قصد ندارم به شما یادآوری کنم که آبان ۹۸ حکومت ایران چه سرکوب خشن و بی رحمانه ای علیه مردم بی پناه به راه انداخت و چه خون هایی سنگفرش خیابانها را سرخ کرد که آنها مطالبهای مدنی و مسالمت آمیزتر از آنچه که شما در غرب شاهدید داشتند.
مردم کشورهای شما میتوانند ساعتها در خیابانها تجمع کنند و مطالباتشان را از دولت بخواهند. اما مردم سرزمین من در مطالبه معیشت، آب و حق حیات با گلوله از پا در میآیند. قصد ندارم به شما یادآوری کنم، امروز که شما پا به خاک سرزمین من میگذارید، کودکان زیر ۱۸ سال خوزستان که فقط گفتند ما تشنهایم، در زندانهای خوزستان چه بر سرشان میآید. قصد ندارم از وضعیت آزادی بیان و زندان و شکنجه و سلولهای انفرادی ایران بگویم. میخواهم یک مورد را به شما یادآور شوم. من از مرگ معترضان خیابان و زندان نمیگویم. درد عمیق تر از آن است. میخواهم از مرگ هزاران هزار زن و مرد و پزشک و کادر درمان بگویم که به دلیل عدم واکسیناسیون رایج در سراسر جهان، در خانهها و بیمارستانها غریبانه و بی پناه جان میدهند.
کشتاری بیسابقه، بیرحمانه و دلخراش در خانههای مردم سرزمین من اتفاق میافتد. گلوله نیست، شکنجه نیست، زندان نیست، بلکه درک کنید، مرگ خاموش در اتاق هایی تاریک و خانههای پر وحشت ایرانیان است.
آقای مسئول محترم
چطور است که شما برای ادامه مذاکرات با حکومت ایران میتوانید به ایران سفر کنید و حکومت ایران شما را می پذیرد؟ اما واکسنهای شما را برای مردم ایران نمی پذیرند؟ چون اولی برای بقای حکومت و دومی برای بقای مردم است.
من بعنوان یک فعال حقوق بشر اعلام میکنم، اقدام حکومت و حضرتعالی را برای بقاء حکومت و عدم بقاء مردم نمیپذیرم و معترضم.
این روز را من و مردم سرزمینم به خاطر میسپاریم، شما هم خوب به خاطر بسپارید.
نرگس محمدی