دومین سال بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی؛ سازمان حقوق بشر خواستار آزادی آنان شد

دو سال از بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی، می‌گذرد و این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، همچنان به‌صورت بلاتکلیف در بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین در بازداشت به‌ سر می‌برند.

یکی از نزدیکان علی یونسی در خصوص وضعیت این دو زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «آنان همچنان در سلول‌هاى دربسته با محدوديت به هواخورى و تلفن نگهداری می‌شوند. فقط ٢ یا ٣ بار براى ٢٠ دقيقه در هفته هواخورى و ١ یا ٢ بار در هفته تلفن دارند».

این منبع در ادامه گفت: «على در يك سلول كوچك با يك نفر ديگر است، و مجموعا ٢ نفر در یک سلول هستند. اميرحسين در اتاقی بزرگتر است، با تعداد بيشترى زندانى (معمولا ٥ یا ۶ نفر ديگر با وی هستند، ولی بعضی وقت‌ها تعدادشان بيشتر و كمتر می‌شود».

مصطفی نیلی، وکیل علی یونسی در مصاحبه‌ای با امتداد گفته بود ادامه بازداشت موقت علی یونسی و امیرحسین مرادی، صریحا خلاف قانون است.

علی یونسی، دانشجوی مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف و امیرحسین مرادی، دانشجوی فیزیک این دانشگاه است که روز ۲۲ فروردین ماه ۱۳۹۹ بدون هیچ‌گونه ابلاغیه قضایی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شدند.  آنها ۵۹ روز از این مدت را در سلول انفرادی و زیر شکنجه سپری کرده و سپس به سلول بزرگ‌تری منتقل شده‌اند.

علی یونسی در دوره دبیرستان، مدال نقره و طلای المپیاد نجوم کشور را طی سال ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ کسب کرده بود. او در سال‌ آخر دبیرستان نیز همراه با تیم ایران مدال طلای مسابقات جهانی المپیاد نجوم چین (۲۰۱۸ میلادی) را به دست آورد. او دانشجوی رشته کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف است. امیرحسین مرادی نیز که در همین دانشگاه در رشته فیزیک تحصیل می‌کرد، برنده مدال نقره المپیاد نجوم ایران در سال ۱۳۹۶ است.

گفتنی‌ست که دستگاه‌های امنیتی ایران سابقه‌ای طولانی در وارد کردن اتهام به افراد و اخذ اعتراف دروغین بر مبنای شکنجه دارند. در یکی از موارد، مازیار ابراهیمی، شهروند ایران، در سال ۱۳۹۱ به دست نیروهای وزارت اطلاعات با اتهام مشارکت در ترور دانشمندان هسته‌ای دستگیر کرد. او در اعترافات تلویزیونی به این اتهامات اقرار کرد اما در پی اختلاف سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات، بی‌گناهی‌اش اثبات و در سال ۱۳۹۳ آزاد شد. گمان می‌رود افراد پرشماری تا کنون قربانی پرونده‌سازی‌هایی شده باشند که شانس نجات از آن را نیافته‌اند.