ضرب و شتم مریم اکبری‌منفرد در زندان سمنان

بنا به اطلاع سازمان حقوق بشر ایران، صبح روز جاری، چهارشنبه ۲ شهریور ماه، مریم اکبری‌منفرد، زندانی سیاسی زندان سمنان، توسط یکی از مسئولان زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

یک منبع مطلع درخصوص این اتفاق به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «امروز، روز ملاقات زندان سمنان بود و خانواده مریم اکبری برای ملاقات رفته بودند. بعد از قسمت بارزسی دو دختر مریم اکبری‌منفرد در مسیر سالن ملاقات بودند که مجید کردی معاون زندان آنها را با بی‌احترامی صدا کرده و می‌گوید تا زمانی که چادر زندان نپوشید نمیتوانید بروید برای ملاقات که این عمل با اعتراض خانواده اکبری منفرد مواجه می‌شود. چرا که از روز اول تبعید مریم اکبری‌منفرد، طبق دستور رئیس زندان دختران وی بدون پوشیدن چادر زندان به ملاقات مادرشان می‌رفتند.»

این منبع در ادامه گفت: «در همین حین خانم حسینی‌پور، رئیس سالن ملاقات زندان سمنان، درصدد بازگرداندن مریم اکبری منفرد به بند بود که با مقاومت وی مواجه می‌شود. خانم حسینی بور با ضرب و شتم وحشیانه اقدام به گرفتن گلوی مریم اکبری‌منفرد کرده، به طوری که این زندانی احساس خفگی می‌کند.»

وی در پایان بیان داشت: «درادامه به کلانتری زنگ می‌زنند و نیروی انتظامی را به زندان فرامی‌خوانند و خانم اکبری‌منفرد را تهدید می‌کند که ‘به اتهام اغتشاش در زندان، برای خودش و همسرش پرونده باز خواهند کرد. درنهایت با مقاومت خانم اکبری منفرد و دخالت رئیس زندان، ملاقات وی با خانواده‌اش انجام می‌شود.»

مریم اکبری‌منفرد دی ماه ۱۳۸۸، یعنی دو روز بعد از تجمعات اعتراضی در عاشورای همان سال، در منزل مسکونی‌اش بازداشت شد. او از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام «محاربه و اقدام علیه امنیت ملی» به ۱۵ سال زندان محکوم شده است.

اتهام اصلی وی هواداری از سازمان مجاهدین خلق عنوان شده است، اما حسن جعفری، همسر مریم اکبری‌منفرد، پیشتر در گفتگو با رسانه‌ها اعلام کرده بود که تنها ارتباط خانم اکبری با سازمان مجاهدین خلق، چند تماس تلفنی با خواهر و برادرش در «کمپ اشرف» در عراق بوده است.

خانم اکبری‌منفرد از خانواده قربانیان اعدام‌های زندانیان دهه شصت است، که در بهمن ۱۳۹۵، شکایتی را در کار گروه ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل ثبت کرد و از این نهاد خواست تا جمهوری اسلامی ایران را دربارهٔ پرونده و سرنوشت خواهر و برادرش که در سال ۱۳۶۷ اعدام شدند، مورد سؤال قرار دهند.

در پی این شکایت گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل رقیه و عبدالرضا اکبری منفرد، خواهر و برادر مریم را به عنوان «ناپدیدشده قهری» به رسمیت شناخت و از جمهوری اسلامی ایران خواست تا دربارهٔ سرنوشت آنها توضیح دهد.