سازمان حقوق بشر ایران؛ ۲۲ فروردین ۱۴۰۲: خسرو صادقی بروجنی، روزنامهنگار و مدافع حقوق کارگران که در ۲۲ بهمنماه ۱۴۰۱ در جریان اجرای عفو عمومی زندانیان موسوم به «عفو رهبری» آزاد شده بود، اعلام کرده است «دستکم یک سال و نیم» اضافه بر اتهامات خود، متحمل حبس شده است.
بروجنی در گفتوگو با یکی از رسانههای داخلی در ایران، درباره روند ناعادلانه دادرسی پروندهاش در مراجع قضائی ایران گفته است: «بابت این اتهامات اجتماع و تبانی (پنج سال)، فعالیت تبلیغی (یک سال) و توهین به [مقامات] (دو سال) محکوم شدم و از ۱۹ شهریور ۱۳۹۹ تا ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ یعنی ۹۱۱ روز معادل دو سال و نیم زندان بودم و در نهایت با عفو عمومی رهبری آزاد شدم».
بهگفته او، مهرماه ۱۴۰۱ علی شریف زاده اردکانی و سعیده حسین زاده، بهعنوان دو تن از وکلای او، اعاده دادرسی پروندهاش را در شعبه ۳۲ دیوان عالی مطرح کرده و این مرجع قضائی، در روز ۱۴ فروردین ۱۴۰۲ او را از اتهام «اجتماع و تبانی» تبرئه کرده است.
خسرو صادقی بروجنی، در همین زمینه گفته: «من بابت اجتماع و تباتی تبرئه شدهام چون در اساس هم پروندهای ندارم و هیچ کار مخفیانهای انجام نشده اما فعالیتهای من مصداق فعالیت تبلیغی است و جالب اینکه این اتهام اخیر در دادگاه تجدید نظر منع تعقیب خورده بود».
او همچنین اعلام کرده: «اگر پرونده من به دادگاه تجدیدنظر برود و آنها نظر دیوان را تایید کنند و در بدترین حالت به من یک سال بابت فعالیت تبلیغی بدهند، یک سال و نیم اضافه بر جرم خود زندان کشیدهام. در حالیکه از روز اول و در تمام مراحل بازپرسی و دادگاه هم من و هم وکیلم بحثمان دقیقا همین بود که اگر اجتماع کردهام با چه کسی یا چه کسانی بوده؟ و اگر تبانی یعنی مخفیانه بوده، مگر میشود فردی همهی مطالبش با نام حقیقی خودش در فضای رسانههای داخلی و شبکهها و سایتهای مجازی منتشر شود و به فعالیت مخفی متهم شود؟»
خسرو صادقی بروجنی، اثبات این موضوع را نوعی نوشداروی پس از مرگ سهراب دانسته و گفته است: «معلوم نیست چه کسی یا کسانی باید پاسخگوی سالها و روزهای از دست رفتهی عمر من باشد».